ေနာက္ဆံုးလက္ေဆာင္

လင္းေစ
ၾကယ္ေရာင္လင္းေစ
ခ်စ္သူ႔ေကာင္းကင္
ၾကည္လင္၀င္းေစ။
ေႏြးေစ
ေနၿခည္ေႏြးေစ
သူ႔မိုးေသာက္ခ်ိန္
ေရာင္ၿခည္ဦးေ၀။
ၿငိမ္းေစ
အိပ္မက္ေကာင္းၿမင္
စက္ေပ်ာ္ၿငိမ္းေစ။
လြမ္းေၾကြ
သူမသိေစ
ကိုယ္႔ဆုေတာင္းေလး
ဘယ္ခါၿပည္႔ေစ။
မုန္းပါေစ
မၿငွိဳးရက္ေလ
သူေလမုန္းပါေစ။

အခ်စ္ဆံုးမို႔ မမုန္းရက္နိုင္ေတာ႔သည္။

မေတြ႔လို၊ မၿမင္လို၊ မၾကားလို၊
မေတြးလို၊ မၾကံလို၊ မလြမ္းလို၊
မေ၀းလို၊ မမုန္းလို၊ မစိမ္းလို။ ။
ေတြ႔ၿမင္ေသာ္လ်က္ မၾကင္ရက္သည္၊
ေတြးၾကံေရာ္ရမ္း အေခၚခက္ၿပီ၊
ိနားလည္သိလ်က္ နာခံခက္သည္၊
ေဆြးေဆြးနင္႔ရာ မငိုသာၿပီ၊
တည္ရာနီး၏ မဆံုေတာ႔ၿပီ၊
ဘယ္ေသာ္႔ခါမ်ွ မဆံုေတာ႔ၿပီ။ ။

္ဘ၀ကိုခ်စ္ၿခင္း

ဘယ္သူေတြဘာေၿပာေၿပာ..
ငါေရးတဲ႔ငါ႔ရာဇ၀င္မေတာ႔
ငါဇာတ္လိုက္ၿဖစ္ခ်င္သေပါ႔။

..

ခ်စ္သူရယ္၊ကိုယ္ရယ္၊နွင္းဆီခင္းရယ္၊လင္းတဲ႔ညေတြ..ေမွာင္တဲ႔ညေတြရယ္...
သြားရေအာင္ကြယ္လို႔္ ကိုယ္ကေတာ႔ေခၚတာေပါ႔။
နွစ္ေယာက္ထဲေနာ္အခ်စ္ရယ္လို႔..ေမ်ွာ္လင္႔တၾကီးေၿပာေတာ႔.....အခ်စ္ဆံုးကၿပံဳးတယ္။
ဒါေပမယ္႔ေလ ကိုယ္သိတာေပါ႔၊ သူကေတာ႔ပိုလို႔ေတာင္သိေသးတာေပါ႔။
သူ ၿပံဳးတယ္..ကိုယ္႔္႔ကိုငဲ႔လိ၊ု႔ၾကည္႔လို႔။

ယေန႔ရင္နာဧ။္

မုန္းသတဲ႔ ။
ဒီေန႔ေလ
သိပ္ကိုရက္စက္
အခ်စ္ဆံုးေၿပာထြက္လာတယ္။

စိမ္းလိုက္ခ်ည္႔ေဆာင္းေလရယ္
့သူကေတာ႔
မ်က္ေရေတာင္ ခဲခဲ႔ၿပီတဲ႔။

ခ်စ္သူရယ္
ေႏြဦးလာမွ ကိုယ္ၿပန္ေခၚမယ္
ဒီခါက် မင္းငိုလွဲ႔
ပန္းေတြလွိုင္လွိုင္ပြင္႔ဦးမယ္။

ဒါဏ္ရာေတြေတာ႔ရွိေစအခ်စ္ရယ္
အမွတ္တရေတြလဲ အေရးၾကီးတယ္။

ေဆာင္း

္ကိုယ္႔ရဲ႔မနက္ခင္းနွင္းဥ
ဒီရင္မွာေဆာင္းခိုကြယ္႔။
ေႏြဦးတိုင္ရင္ၿဖင္႔
ငိုရင္းနမ္းလို႔ေလ
မ်က္ရည္နဲ႔နွုတ္ဆက္
ေနဝင္မိုးလြန္
ရာသီတၿခမ္း လြမ္းရဦးမယ္။

ည၊လ၊လြမ္း

ထိန္ထိန္သာတဲ႔လ
လၿပည္႔ေက်ာ္ရဲ႔ည
လွမ္းရင္းလြမ္းတဲ႔လမ္း
လင္းၿပာလရိပ္ဆမ္း။

ေရသြန္းလလ်ွင္။

ေရသြန္းလလ်ွင္။ ။ရႊင္ပေပ်ာ္ပါး၊ ေဖာ္ခ်င္းမ်ားနွင္႔၊ ကစားသာႀကည္ေပ်ာ္ရမည္ကို၊ ေဆြသည္သက္မ်ွ၊ ေမြးဘ မင္းတူ၊
ရွဲသူသက္ေပး၊ မစံုေသး၍၊ ရပ္ေဝးေၿမရွည္၊ ခ်ီေလသည္ကို၊ မ်က္ၿခည္ရွဳေညာင္း၊ ႀကည္႔တိုင္းေပ်ာင္းမ်ွ၊ ပြင္႔ေလာင္းနန္းရန္၊ ရဲတံခြန္က၊ သံဝန္ေထြလာ၊ ဆက္စာၿမင္႔ၿမဲ၊ ေရာက္လာခဲ၍၊ ရိပ္ဝွဲခန္းေခ်ာင္၊ စိန္ေညာင္ၿခဴးဆင္႔၊ သလြန္ၿမင္႔ထက္၊ ဖူးၿမင္႔ေမ်ွာ္ဝံ႔၊ ဆြတ္ဆြတ္ပ်ံ႕မ်ွ၊ သြယ္ညံ႔ေကသ်ွင္၊ သိမ္းမၿပင္သည္။ ။ရက္ဖ်င္တာရွည္ မ်ားေတာ႔သည္။
ရေဝရွင္ေထြး။

ငဲ့လို႔ၿပံဳးပါအံုံ႔.. မ်က္လံုးနီလာေပ်ာ္ရဲ့ ............... ..............။

ယခင္ညဆီက၊ ျမင္ရမည္အေမ်ွာ္ႀကီးရယ္နွင့္၊ ဆီမီးတိုင္ေရွ့မွာထြန္းကာပ၊ လြမ္းစရာဘယ္မသိေသာ္လဲ၊ လြမ္းမိသည္ဟန္မလွေလဘု၊ ႏြမ္းလ်ခဲ့ၿပီ။

ဆရာ ေဇာ္ဂ်ီ။